Właściwe zrozumienie najważniejszych pojęć – zwłaszcza anglojęzycznych – które stosuje się w związku z restrukturyzacją, jest kluczem do sukcesu postępowania. Poniżej wyjaśniamy najważniejsze z nich.
Spis treści:
- NDA – klauzula zabezpieczająca poufność
- Setback oraz One-Off – zdarzenia jednorazowe, ale warte uwagi
- Pari passu, carve out oraz peanuty – jaka jest pozycja wierzycieli w postępowaniu?
- Severability oraz MAC – jak skutecznie przeprowadzić restrukturyzację?
- Zakończenie
Różnego rodzaju anglicyzmy występujące w języku polskim właściwie nikogo już nie dziwią. W końcu język angielski, w wyniku trwającego przez ostatnie stulecia procesu historycznego, stał się językiem ogólnoświatowym. Z tego też względu znaczenie języka angielskiego wzrasta także w obrocie prawnym. Ma on wręcz decydujące znaczenie, gdy chodzi o transakcje oraz restrukturyzacje związane z prowadzeniem międzynarodowych interesów. Wówczas znajomość angielskiej terminologii prawniczej i ekonomicznej okazuje się nieodzowne nie tylko dla prawidłowego zrozumienia intencji pozostałych uczestników obrotu, ale również podjęcia właściwych decyzji. Jednocześnie coraz częściej angielska frazeologia pojawia się w stosunku do spraw prowadzonych wobec dłużników działających jedynie w Polsce. Które więc z tych pojęć musisz znać, aby dobrze orientować się w realiach restrukturyzacji?
Przeczytaj również: Restrukturyzacja – wyjaśniamy co to jest i jakie są jej rodzaje
NDA – klauzula zabezpieczająca poufność
Jedno z najważniejszych pojęć nie tylko w przypadkach spraw restrukturyzacyjnych, ale w ogóle w działalności biznesowej określa się skrótem NDA. Pochodzi od angielskiego sformułowania „Non-Disclosure Agreement”, oznaczającego klauzulę o zachowaniu poufności. Mówiąc najprościej, NDA stanowi umowę, w której strony zobowiązują się do wymiany poufnych informacji. Związane są one tajemnicą przedsiębiorstwa czy stosowanymi w nim rozwiązaniach prawnych i organizacyjnych – pod warunkiem ich dalszego nierozpowszechniania.
Właściwie nie ma wątpliwości, że prowadzenie jakichkolwiek poważniejszych negocjacji biznesowych bez podpisania takiej umowy – a chociażby klauzuli – stanowi realne niebezpieczeństwo. Upublicznienie, a nawet przekazanie jakiemukolwiek innemu podmiotowi – zwłaszcza konkurencyjnemu – informacji poufnych, stanowi realne zagrożenie dla prowadzonej działalności gospodarczej.
W realiach spraw restrukturyzacyjnych, NDA jest stosowane przede wszystkim podczas negocjacji z potencjalnym inwestorem, dzięki któremu pojawiają się realne szanse na dokapitalizowanie przedsiębiorstwa. Warto od razu wspomnieć, że podmiot, który decyduje się udzielić finansowania restrukturyzowanemu przedsiębiorcy (przeważnie w zamian za ustanowienie odpowiedniego zabezpieczenia swoich interesów majątkowych), określa się mianem super senior.
Polecamy także: Rada wierzycieli – wyjaśniamy jej zadania i uprawnienia
Setback oraz One-Off – zdarzenia jednorazowe, ale warte uwagi
Sprawy restrukturyzacyjne – podobnie, jak postępowania sądowe, w tym zwłaszcza cywilne – stanowią sformalizowany ciąg czynności. Zawsze warto wiedzieć, które z nich mają na tyle istotny charakter, że ich przegranie oznacza fiasko całego postępowania, a które zaś nie wpływają w sposób zasadniczy na bieg sprawy.
W tym kontekście często używa się angielskiego słówka Setback, które dosłownie najczęściej tłumaczy się, jako „wpadka”. Jednak we frazeologii prawniczej określenie to oznacza rozstrzygnięcie, które nie ma decydującego wpływu na wynik sprawy. Stąd – nawet gdy jest ono niepomyślne – nie przesądza ostatecznego rozstrzygnięcia. W sprawach restrukturyzacyjnych sytuacją, którą moglibyśmy określić mianem „setbacku” to np. oddalenie wniosku o zabezpieczenie majątku dłużnika.
Również do zdarzeń jednorazowych – choć w nieco innym kontekście – odnosi się One-Off. Słownikowo jest to przymiotnik, którego polskim odpowiednikiem jest słówko „jednorazowy”. W środowiskach prawniczych tego sformułowania używa się w celu wskazania na co prawda jednorazowe zdarzenie, ale mające wpływ na bilans. Tego rodzaju zdarzenia mają spore znaczenie w realiach spraw restrukturyzacyjnych, w których przedsiębiorca znajduje się w bardzo trudnej sytuacji ekonomicznej.
Warto przeczytać: Art. 636 KC – odszkodowanie za wadliwe wykonanie umowy. Omówienie
W odniesieniu do sytuacji ekonomicznej dłużnika niekiedy stosuje się także skrót, związany przede wszystkim z restrukturyzacją (w tym przymusową) podmiotów rynku finansowego MREL. Określenie to wywodzi się od angielskiego „minimum requirement for own funds and eligible liabilities”, co przekłada się, jako „minimalny wymóg funduszy własnych i zobowiązań podlegających umorzeniu lub konwersji”.
Pari passu, carve out oraz peanuty – jaka jest pozycja wierzycieli w postępowaniu?
Właściwie w każdej sprawie restrukturyzacyjnej – analogicznie do spraw upadłościowych – jednym z najważniejszych zagadnień jest określenie wartości praw przysługujących poszczególnym wierzycielom oraz rodzaju poszczególnych zobowiązań. Dzięki temu możliwe jest, chociażby podzielenie wierzycieli na grupy czy określenie większości niezbędnej do przyjęcia układu. W tym kontekście zwróć uwagę na dwa anglojęzyczne frazeologizmy, stosowane właśnie w odniesieniu do określania pozycji wierzycieli.
Pierwsze z nich – wywodzące się jeszcze ze źródłosłowu łacińskiego – to Pari passu, dosłownie przekładane, jako „równym krokiem”. Prawnicy zaś stosują to określenie dla wskazania wierzycieli, których prawa są równorzędne. Wynikają więc np. z analogicznych stosunków prawnych bądź wartość ich wierzytelności jest sobie równa. Z tych względów mogą oni np. zostać zaklasyfikowani do jednej grupy interesu.
Niejako przeciwieństwem takich wierzycieli są ci, w stosunku do których stosuje się określenie Carve out. Bardzo trudno oddać tę kolokację za pomocą polskich określeń, dosłownie znaczyłaby ona „coś wykrojonego/wyodrębnionego”. W sprawach restrukturyzacyjnych mianem tym określa się wierzycieli charakteryzujących się cechą, która determinuje jakieś trudności w biegu postępowania. Związane są np. z dużą wysokością ich wierzytelności czy też możliwych do wyróżnienia z innego powodu (przykładowo zastosowanego rodzaju zabezpieczenia). Natomiast wierzycieli posiadających niewielkie uprawnienia wobec dłużnika często określa się, jako „orzeszki” – a więc z angielskiego peanuty.
Zobacz także: Jak skarga pauliańska chroni wierzycieli? Wyjaśniamy!
Severability oraz MAC – jak skutecznie przeprowadzić restrukturyzację?
Coraz częściej za pomocą określeń wywodzących się z języka angielskiego definiuje się także różnego rodzaju klauzule umowne. Obok wskazanego skrótu NDA można wymienić jeszcze Severability, oznaczające klauzulę salwatoryjną. Jest to postanowienie umowne, zastrzegane na wypadek, gdyby czynność prawna okazała się nieważna. Klauzula salwatoryjna jednoznacznie stanowi, że nieważność określonego postanowienia umownego, nie wpływa na ważność pozostałych.
Do zagadnień związanych z konstruowaniem umów odnosi się także termin MAC, czyli skrót od określenia „Material Adverse Change”, a więc po prostu „istotna niekorzystna zmiana”. W postanowieniach umownych typu MAC chodzi przede wszystkim o zdefiniowanie jakie zdarzenia – mające wpływ na realizację kontraktu – mogą doprowadzić do zmiany jego treści. Za takie może zostać uznany np. nieprzewidywalny wzrost cen. Z tego względu klauzula MAC niekiedy porównywana jest do dobrze znanej instytucji rebus sic stantibus.
Koniecznie przeczytaj: Plan spłaty wierzycieli. Wszystko, co musisz o nim wiedzieć
Zakończenie
Oczywiście takie pojęcia jak NDA, super senior, setback, one-off, MREL, Pari passu, carve out oraz peanuty, severability i MAC to swego rodzaju elementarz anglojęzycznych określeń stosowanych w ramach postępowań restrukturyzacyjnych. Od zaznajomienia się z ich treścią – a zwłaszcza z kontekstem, w którym są używane – rozpocznij naukę pozostałych określeń. Do prawidłowego zrozumienia żargonu prawniczego stosowanego w tego rodzaju sprawach, ich znajomość staje się coraz bardziej niezbędna. Zwłaszcza wówczas, gdy masz do czynienia z obrotem międzynarodowym.